Jeżeli turysta staje na głównym grzbiecie Karkonoszy i spogląda na północ, dostrzega ogromne zagłębienie w terenie zewsząd otoczone górami. Przed oczami wędrowca ujawnia się coś na kształt wielkiej powietrznej soczewki, która na dnie Kotliny Jeleniogórskiej zdaje się ześrodkowywać nie tylko oddziaływania fizyczne, ale też nieuchwytne eteryczne fluidy płynące z głębin kosmosu i opadajace na ziemię razem z promieniami słońca. Kotlina zbiera w sobie tę energię i przetwarza ją w aktywność ludzi, którzy budują główne miasto i związane z nim mniejsze osady wspinające się aż na stoki gór.
Specyfika Jeleniej Góry polega na tym, że nie są jej potrzebne konwencjonalne granice okreśane przez decyzje władz i podziały administracyjne, ponieważ sama przyroda narysowała linie graniczne biegnące grzbietami Karkonoszy, Gór Izerskich, Gór Kaczawskich i Rudaw Janowickich...
[fragment z rozdziału Mikrokosmos]
Leszek Żuk: "Z dziejów miasta Jelenia Góra. Mons Cervi. Hirschberg". Wydawnictwo AD REM, Jelenia Góra 2013. Okładka twarda, format 15 x 21 cm, stron 448
Zobacz także:
- Nota czytelnicza Romualda Witczaka "Z dziejów miasta Jelenia Góra"